Bir orkestra şefi acılarını yönetiyor, sırtında bıçak izleri dostlarından kalma, zamansız açılan yaralar gibi izler. Hiç beklemediğin insanlar, en çok iz bırakanlarmış bu hayatta. Geçmeyen izimsin artık sen. Yönetmek yetmiyor acıları hissederek yaşamak gerekiyor, bazı yalanları. aşkı, sevgiyi. artık unutmam lazım geçen günleri, her gün aynı günü yaşamıyor insan. dışarı çıktığında hayat varsa. Kadıköy'deki şarapçılar ne yaşıyor? Kadıköy dedim de aklıma İstanbul geldi. Koskoca İstanbul. Bunları geçelim neyse.
